Bóg, nasz Ojciec, poprzez całą historię zbawienia ustawicznie nawoływał ludzi do uwielbienia Boga – Miłości – w Trójcy Jedynej. Wybierając swój lud – Izraela – karmił go swym słowem, wspierał ramieniem. Później przemówił sam przez swego Syna, który poprzez swoją śmierć i zmartwychwstanie otworzył nam swoje Królestwo. Znakiem widzialnym tego Królestwa jest Kościół święty.
Wprowadzeni przez chrzest do tegoż Królestwa uczestniczymy w Eucharystycznej Ofierze, karmimy się na Świętej Uczcie Ciałem i Krwią Chrystusa.
Zakonna konsekracja, jako odpowiedź na szczególne wezwanie Boże, jest kontynuacją tej łaski chrztu i wiąże nas ściślej z Chrystusem.
Matka Maria Klara BOUILLEVAUX i Ojciec Bonawentura HEURLAUT OFM.Cap., odpowiadając na głos Boży, założyli 8 grudnia 1854 r. nasz Zakon Mniszek Franciszkanek Najśw. Sakramentu w Paryżu, we Francji. Następnego roku 16 czerwca Matka M. Klara złożyła pierwszą profesję, według reguły Trzeciego Zakonu św. Franciszka i własnych konstytucji. Wspólnota Franciszkanek zapoczątkowała adorację Przenajświętszego Sakramentu będąc jeszcze w Paryżu.
Dopiero jednak 2 sierpnia 1856 r. otrzymała zezwolenie na uroczyste wystawienia w nowym konwencie w Troyes.
Z ta data rozpoczyna się wieczysta adoracja w naszym Zakonie.
W roku 1859 Matka Maria Klara złożyła śluby wieczyste, a wspólnota przyjęła formę życia kontemplacyjnego opartego na regule Trzeciego Zakonu Regularnego – klauzurowego.
Matka Maria od św. Klary ożywiona szczególnym natchnieniem Ducha Świętego, wybrała dziękczynienie jako nasz główny cel. Poruszona tekstem Ewangelii o dziesięciu trędowatych zakończonym słowami Pana: „…Czyż nie dziesięciu zostało uzdrowionych? Gdzie pozostałych dziewięciu?”, pisze ona: „… Jeśli Jego sprawiedliwość znajduje ofiary, które poświęcają się na wynagrodzenie /…/ czyż nie jest rzeczą słuszną, by Jego Miłość Eucharystyczna była uwielbiana przez nieustanne dziękczynienie?”
Matka Maria od Krzyża Morawska opuściła w kwietniu 1871 r. Troyes z sześcioma siostrami, aby założyć klasztor w swojej ojczyźnie – Polsce. Z powodu religijnych prześladowań „Kulturkampfu”, jakie panowały w tamtych czasach, siostry zmuszone były opuścić Wielkopolskę i udać się do zaboru austriackiego, gdzie18 października 1873 r. osiedliły się na stałe we Lwowie, zakładając tam pierwszą fundację.
Matka Maria od Krzyża idąc za radą polskich Władz Kościelnych, postanowiła przyjąć regułę Drugiego Zakonu św. Franciszka. W tym celu, w czerwcu 1879 r. udała się do Rzymu. Wstąpiła również do klasztoru w Troyes, by przedstawić sytuację i podjęte zamiary. Wspólnota Franciszkanek N.S. postanowiła pozostać w Trzecim Zakonie Regularnym, klauzurowym. Konstytucje zreformowane przez Matkę Marię od Krzyża Morawską zostały zatwierdzone przez papieża Leona XIII dnia 20 września 1889 r. Zawierały one w formie nienaruszonej istotny cel – nieustającą adorację Przenajświętszego Sakramentu.
Według tychże konstytucji polskie Franciszkanki zachowały regułę Klarysek – urbanistek. W ten sposób nastąpił podział Franciszkanek N.S. na dwie niezależne gałęzie: francuską i polską. Wszystkie istniejące obecnie klasztory Franciszkanek – Klarysek od W.A. wywodzą się z gałęzi polskiej z wyjątkiem domu w Castelnaudary we Francji.
W 1906 r. Matka M. Izabela Markiewicz, nowo wybrana przełożona klasztoru lwowskiego, zwołała nadzwyczajną kapitułę konwentów należących do domu macierzystego, celem przedyskutowania sprawy przejścia wszystkich tych domów do Drugiego Zakonu św. Franciszka. Przyjęcie reguły św. Klary zostało zatwierdzone dekretem Piusa X.
***
Dnia 29 czerwca 1912 r. Jest to oficjalna data naszego przejścia z Trzeciego do Drugiego Zakonu. Klasztory Francuskie dokonały tej zmiany dnia 3 lipca 1969 r. Cały Zakon posiada teraz przywilej ślubów uroczystych i klauzury papieskiej.
12 lipca 1898 r. klasztor lwowski wysłał siedem sióstr do Wiednia w Austrii, w celu założenia nowej fundacji. Z kolei klasztor wiedeński wydelegował M. Agnieszkę Eichler i Matkę M. Cyrylię Zotter do założenia nowego domu w Ameryce w CLEVELAND, OHIO, w roku 1921. Ta placówka otrzymała przywilej ślubów uroczystych w 1925 r. Była to jedna z pierwszych wspólnot zakonnych w Ameryce posiadająca taki przywilej.
Od tego czasu klasztor w CLEVELAND założył kilka innych domów w Stanach Zjednoczonych. W 1933 założono placówkę w Dacca, Bangladesh, następnie kilka dalszych w Indiach Południowych. W roku 1970 cały nasz Zakon przyjął nazwę: Mniszki Klaryski od Wiecznej Adoracji /O.C.P.A/.
Na mocy dekretu Stolicy Apostolskiej z dnia 3 XII 1984 r. wszystkie klasztory Klarysek od Wieczystej Adoracji przyjęły regułę św. Klary, aprobowaną przez papieża Innocentego IV.
Duchowe córki Matki M. Klary i Matki M. od Krzyża, poświęcając się wieczystej adoracji w Zakonie św. Klary, realizują wiernie przykazany ideał: „… aby Miłość Chrystusa utajonego w Eucharystii była uwielbiana przez nieustające dziękczynienie”.